Ne kadar erken dönemde bir uzmana başvurulursa tedavinin başarılı olma olasılığı o derece artıyor . Bu sebeple durum fark edilir edilmez bir hekime ve ardından konuşma ve lisan patoloğuna danışılmasında sonsuz fayda var .

“ 3 yaşında bir çocuğa uygulanan tedavide konuşma bozukluğunun adını koymadan , terapi bile yapmadan , daha çok düşük ritimli konuşma ile olay kontrol altına alınabilecekken ergenlik çağında çok daha detaylı bir tedavi gerekir . Geçer diye beklememek , bir an önce bir uzmana danışmak tedavinin başarısı açısından çok önemlidir.”

Kekemelik genel olarak 5 - 6 yaş arasında başlamasına karşın bazı çocuklarda 3 yaş civarında görülüyor . Nedeni bilinmemekle birlikte erkeklerde kızlara oranla daha sık rastlanıyor . Kekemeliğin şiddeti ise çocuk sosyalleştikçe , çevresindeki insanların sayısı çoğaldıkça artıyor. “ Çocuk heyecanlandığında , duygusal faktörler devreye girdiğinde, örneğin telefon konuşması sırasında kekemelik belirginleşir “

6 yaşlarında ortaya çıkan kekemelik erkek çocuklarda kızlara oranla daha sık görülüyor . Sosyal yaşantıyı olumsuz yönde etkileyen kekemelik tedavisinde başarılı olmak için , geç kalmamak gerekiyor .

Kekemelik , konuşma esnasında konuşmanın akıcılığını bozan duraklama , bazı ses ve sözcükleri tekrarlama ya da bir heceyi uzatarak söyleme ile kendini gösteren bir bozukluk olarak tanımlanıyor . Kekemeliğin tedavisinde tam iyileşmenin hiçbir zaman sağlanamaz : “ Bu açıdan hastaya‘kekemelik hayatınızdan tamamen çıkacak ” dememek gerekir . Ancak erken dönemde başvuran hastalarda kekemeliğin büyük ölçüde kontrol altına alınması ve çok daha akıcı bir konuşmanın sağlanması mümkün. ”

Kızlar 3 - 4 - 5 yaşlarında “ bıcır - bıcır, cır cır ” konuşkan olabiliyorlar . Özellikle babası ile konuşma fırsatını düzenli olarak bulabilirse , kendini daha iyi hissedecek ve bu konuşma ile gidermeye çalıştığı içsel ihtiyaçları biraz daha azaltabilmiş olacaktır . Siz de ona " onunla konuşma ve onu dinleme " saatleri ( örneğin , 30 dk + 30 dk ) ayırabilirsiniz , ama diğer saatler için de özel izinler alırsınız ondan .

Çocuğunuzun her türlü derdini beden ve yüz ifadeleri ile anlatıyor olması , kavramları tanıması vs . genel olarak olumlu bilgiler . Bahsettiğiniz durum " ifade edici dil geriliği " diye adlandırılan , yani sadece konuşma gecikmesi olup , diğer alanlarda normal sınırlarda gelişim göstermesi durumuna uyuyor . İfadesini güçlendirmek , yani düşünce hızına yakın ifade ( konuşma veya diğer ifade biçimleri ) sağlayabilmesi onun daha rahat hissetmesine , öfkelenmemesi , kaygılanmamasına yardımcı olabilecektir . Öncelikle işitme değerlendirmesi yapmalı ve normal olduğunu tespit etmeli , gerekirse yani gelişim hızı yetersiz kalırsa belki " konuşma terapisi " yararlı olabilir . Mümkün olduğunca sözel iletişimi arttırın . Onu acele cevap vermek zorunda hissine yönlendirmemeye özen gösterin derim .

Belli bir yaşa kadar bazı harfleri yanlış telaffuz etmesi ( özellikle " s " ve " r " ) normal sayılır ( özellikle 4 yaşına kadar ). Ayrıca sadece belli bir harfi yanlış söylüyorsa , diğer harflerde sorun yoksa bence üzerinde durmak gereksiz . Zamanla düzeleceğini düşünürüm . Ancak , çok nadiren görülse de bazı işitme kusurlarında belirli harfleri duyma ve dolayısıyla telaffuz bozulabiliyor . Süreğen bir durum olursa odyolojik ( işitmenin ayrıntılı değerlendirmesi ) bir muayene iyi olabilir . Bazı harfleri 4 yaşından sonra da zorlukla söylemek pedagojik olarak değerlendirme ve yönlendirmeyi ( gerekirse konuşma terapisi vs.) hak ettirir . Psikiyatriyi ilgilendiren ise , bu durumun yaratabileceği sonuçları önlemek , yarattıklarına çözüm bulmak ve bu durumun oluşmasına neden olan gelişimsel , genetik veya anatomik nedenleri ortaya koymak ve durumun nasıl bir yolla, tedavi edilebileceğini , önlem alınabileceğini ve takip edilmesi gerektiğini belirlemektir .

Yanıt : Bu durum " normal " bir gelişim süreci değil . Ama eğer aşağıdaki her sorunun cevabı evetse, " normal " sınırlarda değerlendirilebilir : 

1. Konuşması anlaşılmadığında, vücut dili ve mimiklerle anlatmaya çalışıyor mu? 

2. Kendiliğinden ilişki kurmaya meyilli, ilişkiye arzulu mu? 

3. Çocuklarla iken de kendini ifade edebiliyor mu? 

4. Duyma / işitmesi normal mi? 

5. Kendini ifade etme güçlüğü yaşadıkça öfke nöbetleri, ağlamalar vs. yaşamadan sabırla devam ediyor mu? 

6. Başka alanlarda öğrenme güçlüğü çekmiyor mu? 

7. Psikolojik ve gelişimsel başka anormal durum yok mu? 

Hepsi evetse , biraz daha bekleyebilirsiniz , ya da konuşma terapisi ile konuşmasını hızla geliştirebilirsiniz ( tabii terapist de gerekli görmeli ve maddi imkanlarınız uygun olmalı). Eğer herhangi bir soruya “ hayır ” cevabı veriyorsanız , biraz daha detaylı incelemeyi hak eder .